Biblioteka Publiczna Gminy i Miasta w Płotach posiada w swoich zbiorach stare karty pocztowe z Płotów i okolicznych wsi Gminy Płoty sprzed 1945 roku.
Nowy nabytek to prezentowana pocztówka ze wsi Lisowo ( dawna nazwa Lietzow).
Wieś o metryce średniowiecznej. Po raz pierwszy wystąpiła w dokumencie z 1276 roku: Lizow. Później w 1320 roku: Lisowe. Natomiast w 1386 roku jako Litzouw. W dokumencie z 1461 roku zapisano nazwę wsi: Lytzow. W 1480 roku:Lyczouw. Na Wielkiej Mapie Pomorza Eilhardusa Lubinusa zapisano:Litzow. W 1784 roku: Liezow.
Do połowy XVIII wieku wieś była lennem rodziny von Blücherowów. W 1755 roku właścicielem majątku został Zygmunt von Miltitz, dostojnik państwowy ze Szczecina. Wraz z terenami w Makowicach i Czarnem majątek osiągał wartość 20 tysięcy talarów pruskich. W 1804 roku majątek był własnością jego siostry Zofii Filipiny von Miltitz i jej męża Adolfa von Rotha. Kolejną właścicielką była jej córka, Helena von Roth, która wyszła za mąż za Friedricha Johanna von Eisenhardta. Rodzina Eisenhardtów po przyjęciu luteranizmu emigrowała z Austrii do Prus. Decyzją Fryderyka Wilhelma III potomkowie Heleny i Friedricha mieli nosić dwuczłonowe nazwisko Eisenhardt-Roth. W latach 1840-1865 właścicielem majątku był ich syn - Ferdynand von Eisenhardt-Roth. W tym czasie majątek obejmował około 1000 ha ziemi z czego 635 ha pól uprawnych. W folwarku składającym się z 12 domów, zamieszkałych przez 30 rodzin (178 osób) była prowadzona hodowla złożona z 1216 sztuk owiec, 68 sztuk bydła i 31 koni. W 1892 roku majątek obejmował 998 ha ziemi (z czego 648 ha pół uprawnych) oraz hodowlę złożoną z 180 sztuk bydła, 1000 owiec, 30 koni i 70 sztuk trzody chlewnej. W folwarku funkcjonowały cegielnia, gorzelnia, młyn i tartak. W 1919 roku zbudowano dużą stajnię, w której hodowano 100 koni. Ostatnim właścicielem majątku, od 1925 roku, był Friedrich von Eisenhardt-Roth.
Po 1945 roku folwark włączono do Państwowych Nieruchomości Ziemskich, po 1949 roku wszedł w skład PGR Mechowo, od 1969 roku w skład KPGR Płoty.
Dwór
We wsi znajduje się częściowo zachowany pałac z przełomu XVIII i XIX wieku. Jest to budynek eklektyczny, o cechach neogotyckich i neorenesansowych. Jest obiektem ukształtowanym w trzech etapach. Pierwotnie był skromnym dworem o konstrukcji szkieletowej, do którego w 1882 roku dobudowano skrzydło zachodnie oraz wieżę na osi północnej. Neogotycka rozbudowa poprzez dobudowanie kolejnej wieży nastąpiła w latach dwudziestych XX wieku. Obecnie zachowała się ściana szczytowa oraz wieże. W sąsiedztwie znajduje się zaniedbany park dworski o powierzchni 2,3 ha z XIX wieku.
