Berthold Hellingrath (1877 – 1954)
W Galerii Jednego Obrazu od października do grudnia 2022 roku prezentowana jest akwaforta Bertholda Hellingratha z 1916 roku „Długie Pobrzeże w Gdańsku”.
Berthold Hellingrath to niemiecki malarz, rytownik i pedagog urodzony w Elblągu. Jako mały chłopiec razem z rodziną przeprowadził się do Gdańska. Po ukończeniu szkoły realnej im. św. Jana uczęszczał do Szkoły Rzemieślniczej, gdzie jego nauczycielami byli W.A. Stryowski, B. Sturmhöfel i F. Badt. Ponadto pobierał lekcje u A. Bendrata, za którego namową wyjechał na studia zagraniczne. Od 1899 do 1905 był studentem w Akademii Sztuk Pięknych w Dreźnie, jednymi z jego wykładowców byli C. Bantzer i G. Kuehl. Naukę kontynuował w Paryżu i Monachium. W 1907 roku powrócił do Drezna, gdzie założył własne studio, tam poznał Maxa Pechsteina i Ericha Heckela, który w 1905 założył grupę artystyczną Die Brücke. W wolnym czasie powracał do Gdańska, gdzie zajmował się malowaniem widoków miejskich. Ostatecznie powrócił tam przed 1910 roku. Podczas zorganizowanej w 1911 roku w gdańskiej Katowni wystawy "Bendrat i jego przyjaciele" wystawił swoje prace. Wszystkie zostały sprzedane za tak pokaźną sumę, że pozwoliła mu ona na wyjazd do Paryża na kontynuację studiów. Podczas kolejnych pobytów w Gdańsku tworzył obrazy, które były powielane jako pocztówki i znaczki pocztowe, co dawało mu stały dochód. Podczas podróży malował także pejzaże innych miast m.in. Kilonii, Memelu, Królewca, Grudziądza, Malborka, Elbląga, Torunia. W 1925 roku otrzymał etat wykładowcy rysunku, architektury, malarstwa, proporcji i rysunku odręcznego na Politechnice w Hanowerze. Po trzech latach pracy otrzymał tytuł profesora. W 1937 roku jego twórczość została przez nazistów uznana za politycznie niesłuszną i zabroniono mu publiczne wystawianie obrazów oraz wykluczono z Izby Sztuk Pięknych Rzeszy. Podczas działań zbrojnych II wojny światowej lwia część jego twórczości przepadła lub uległa zniszczeniu. W 1945 roku powrócił na etat w Politechnice Hanowerskiej, gdzie pracował przez dwa lata, a następnie przeszedł na emeryturę. W 1953 roku został odznaczony Orderem Zasługi Republiki Federalnej Niemiec. Zmarł w wyniku obrażeń, do których doszło podczas wypadku drogowego. Był mistrzem akwaforty, wybitnym wedutystą. Stworzył liczne rysunki, grafiki, gwasze, akwarele, akwatinty oraz obrazy olejne i litografie.
